فردوسي
فردوسي (329- 416 ه.ق):
حكيم ابولقاسم فردوسي يكي از شاعران بزرگ حماسه سراي ايران و
يكي از گويندگان مشهور عالم است. نام او و پدرش در برخي از منابع به
صورت منصوربن حسن آمده است. تولد او در قريه باژ از ناحيه طلايران
طوس بوده است. تولدش بايد در حدود سال (329 ه.ق) باشد. فردوسي
مردي ميهن پرست بود. از تاريخ نياكان خود با خبر بود، در زمان او نظم
داستان هاي ملي رواج داشت و دقيقي هم گشتاسب نامه را به نظم كشيد.
فردوسي نيز در جواني پاره اي داستان ها را مانند (بيژن و منيژه) به نظم
كشيد و نظم اصلي شاهنامه در حدود سال (395 ه.ق) آغاز شروع شد.
ملاقات فردوسي با سلطان محمود غزنوي، به كوشش فضل بن احمد اسفر
ايني اتفاق افتاد، فردوسي در سال 401 شاهنامه را به محمود غزنوي تقديم
كرد ولي محمود به شاهنامه توجهي نكرد و فردوسي هجو نامه معروف خود
را ساخت كه:
نكردي در اين نامه من نگاه به گفتار بدگوي، گشتي زراه
چو اندر تبارش بزرگي نبود نيارست نام بزرگان شنود
دليل اساسي اختلافات محمود و فردوسي اختلافات مذهبي بود به علاوه
اختلافات ملي هم از عوامل اين اختلافات بوده است، فردوسي شيعه مذهب و
در اصول و عقايد نزديك به معتزله بوده است.
بعدها فردوسي نزد سپهبد شهريار از آل باوند رفت و خلاصه در سال 416
در زادگاه خود طوس در گذشت و اينك آرامگاه او در طوس زيارتگاه
دوستداران شعر و ادب فارسي است. اواخر عمر فردوسي شاهنامه را تجديد
نظر كرد و اكنون نسخ مشهور مأخوذ از همان نسخه اي كه در نزد خود
فردوسي بوده است.
شاهنامه از دو بخش عمده تشكيل شده است:
2. بخش اساطيري، كه شامل دورة پهلوانان و حكايات و افسانه هاي ملي
ايران است و قسمت هايي از قصص اوستا در آنها وجود دارد.
3. بخش تاريخي كه پايان سلسله ساسانيان و انقراض آن سلسله به دست
اعراب مسلمان را در بر دارد.
شاهنامه حدود 60000 بيت دارد و گنجينه اي گرانقدر از زبان و تاريخ
گذشته ماست.
مطالب مرتبط